آرتروسکوپی

آرتروسکوپی یک روش جراحی کم تهاجمی است که برای تشخیص و درمان بیماری های مفصلی مختلف استفاده می شود. این شامل استفاده از یک دوربین کوچک به نام آرتروسکوپ است که از طریق یک برش کوچک به مفصل وارد می شود. در اینجا توضیح مختصری در مورد آرتروسکوپی وجود دارد.

آرتروسکوپی مزایای متعددی نسبت به جراحی باز سنتی دارد، از جمله برش‌های کوچکتر، کاهش ضربه به بافت‌های اطراف، زمان بهبودی سریع‌تر و بالقوه کمتر درد بعد از عمل. معمولا برای رفع مشکلات مفصلی در زانو، شانه، لگن، مچ پا، آرنج و مچ استفاده می شود.
مهم است که با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید تا مشخص شود آیا آرتروسکوپی برای یک بیماری مفصلی خاص مناسب است یا خیر و برای درک خطرات و مزایای بالقوه مرتبط با این روش.

آمادگی

بیمار در موقعیت قرار می گیرد و برای این عمل آماده می شود که اغلب تحت بیهوشی عمومی یا منطقه ای انجام می شود.

برش ها

جراح چند برش کوچک در نزدیکی مفصل مورد معاینه یا درمان ایجاد می کند. این برش ها معمولاً کمتر از نیم اینچ طول دارند.

درج آرتروسکوپ

آرتروسکوپ، یک لوله نازک و انعطاف پذیر مجهز به منبع نور و دوربین، از طریق یکی از برش ها وارد می شود. این به جراح اجازه می دهد تا ساختارهای داخلی مفصل را روی یک مانیتور تجسم کند.

معاینه و تشخیص

آرتروسکوپ جراح را قادر می سازد تا مفصل را به طور کامل بررسی کند و وضعیت غضروف، رباط ها، تاندون ها و سایر ساختارها را ارزیابی کند. تصاویر گرفته شده توسط دوربین، تشخیص مشکل مفصل را راهنمایی می کند.

درمان

اگر در طول معاینه هر گونه ناهنجاری یا آسیب شناسایی شود، جراح ممکن است مداخلات جراحی لازم را با استفاده از ابزارهای تخصصی که از طریق برش‌های کوچک اضافی وارد می‌شود، انجام دهد. روش های رایج آرتروسکوپی شامل ترمیم رباط های پاره شده، برداشتن قطعات شل، صاف کردن غضروف آسیب دیده یا تخلیه مایع اضافی است.

بستن

پس از انجام اقدامات لازم، جراح آرتروسکوپ و هر وسیله دیگری را از مفصل خارج می کند. برش ها معمولا با بخیه یا نوار چسب بسته می شوند.